Op vrijdagen is het lab bijna altijd leeg in de namiddag. Academici in Toronto houden er geen kantoorachtig 9-5 ritme op na. Als je onderzoeksproject maar loopt, is het een bijzaak hoe laat je binnenkomt en hoe laat je weer vertrekt. Dat houdt voor mij in: wat langer uitslapen, maar vaak ook wat later in de avond doorwerken of soms in het weekend verschijnen – als het experiment daarom vraagt. Het is een sprong van wat ik als masterstudent gewend ben in Nederland. Terwijl mijn sample met HIV-eiwitten door een zuiveringskolom sijpelt, kijk ik even naar het uitzicht buiten. In de verte krabt de CN Tower een voorbijdrijvende wolk. De Universiteit van Toronto ligt midden in het centrum van de stad, wat ik gaaf blijf vinden. Sinds enkele weken voel ik me er echt een beetje thuis.