Toen ik in januari naar Canada vloog, wierp ik mezelf in onbekende wateren. Wat me precies te wachten stond wist ik niet, maar één ding wist ik zeker: in Toronto wordt het koud. En inderdaad, ik heb de afgelopen maanden volgens mij meer sneeuw gezien dan in mijn hele leven in Nederland. Ik was dan ook verbaasd om te zien dat de overgang van winter naar zomer hier geen vloeiend iets is, maar een abrupte sprong van vrieskou naar zonovergoten hitte. De seizoensverschillen zijn zo plotseling, dat het net lijkt alsof ik een parallelle realiteit ben binnengestapt. Ik woon opeens in een stad met bloeiende avenues en buitenterrassen en foodfestivals en families naar het strand.

De lentedagen zijn hier in een oogwenk voorbij, vandaar dat ik even stilstond bij dit voorjaarstafereel op mijn campus. Een groene waas dreef door de bomen. Het duurde slechts enkele dagen voordat die bomen volledig groen waren. Grappig feitje over deze foto: het gebouw op de achtergrond, de McMurrich, doet me ontzettend denken aan Oxford, waar ik vorige zomer op vakantie was. Net buiten beeld ligt het gebouw waarin mijn lab zit: zo ongeveer het lelijkste gebouw in de hele St. George Campus (en dat zegt wat). Beetje de jaren 70-vibe van het Sylvius maar dan nog erger. Expres niet op de foto.