Ik wacht. Naast mij draaien lakens, in een hypnotiserend ritme. Ik zit in stilte te lezen in een laundromat, zoals je ze weleens in Amerikaanse Netflixseries ziet. De Airbnb waar ik de eerste weken verblijf, gelegen in een wel erg rustige suburb van Toronto, heeft geen wasmachine. Dus dan maar zo — de was doen bij Spic & Span coin laundry. Het bord aan de muur ademt een jaren 80 vibe. Iets dat ik niet uit Nederland ken. Ik ben echt ver weg, merk ik. Settelen in een wereldstad gaat traag. Mijn tenen zijn nog maar net bij de grond, zo voelt het. Maar de gewenning heeft ook wel iets machtigs. Als ik naar buiten kijk, zie ik dat het sneeuwt. En niet zo’n beetje ook. Er is niemand om mij te motiveren om straks met twee tassen natte was in deze sneeuwbui naar huis te lopen. Die motivatie moet ik echt zelf zien op te brengen. Voor alles eigenlijk.